SEKEN 'TOP'

  Tabağın kırık kısmı elini kesti sofrayı kurarken. Yarabandı bulup bantladı, derin değildi sıyrığı. Oysa fazla dalgın sayılmazdı o gün. Özenli fakat gösterişsiz bir uyumla yapardı her işini. Kardeşinin gelmesine yarım saat ya kalmış ya kalmamıştı. Birden bir ses duydu, pencereden dışarı baktı. Gayri ihtiyari kulak verip anlamaya çalıştı ne olduğunu. Çocuklar vardı çünkü aşağıda. Duramadı, balkona gitti hızlıca. Bir mahallelinin erkek çocukları azarladığını gördü. Muhtemelen çocukların oynadıkları top arabaya çarpıp ses çıkarmıştı. Eh! Adam kızardı tabi! Gösterişli malları çocukların renkli dünyalarından çok daha önemliydi. 
     Bazı anılar, acının hayatımıza işlenmiş halidir ve benzer olaylar o anıları birden canlandırır. Bundan sebeptir ki; kalbi çarpıntı yapmaya başladı hemen. 
     Yıllar önce erkek kardeşinin oynadığı top, bir komşunun giriş katındaki camına çarpmış, kardeşi hızlıca arkadaşlarıyla başka tarafa kaçınca ihale ona kalmıştı. Cama çıkan yaşlı nevirsiz kadın hunharca bağırmış, dövmekten beter etmişti. O ürkütüntülü haliyle olduğu yerde korkudan mıhlanmış, özür bile dileyememişti. 
-ki kendisi suçlu da değildi -
Bir süre sonra üst kattan başka bir kadın cama çıkmış, yaşlı teyzeyi uyarmıştı. Bu koruyucu davranış bir nebze olsun çocuk kalbine ferahlik vermişti. Yetimliğin manasını iliklerine kadar hissettiği o gün; belki de bugünlerde yaşadığı panik atağının başlangıcıydı. 
    Zaman içerisinde birbirinden farklı birçok şeyle mücadele etmesini öğrenmiş ama o haksızlığa ve korkutulmaya maruz kaldığı günü asla unutamamıştı.
     Anılar varoluşumuzu anlamlı kılarken; içimizdeki gizleri ortaya çıkarmak için pusuda bekleyen bir düşman gibiydiler.
    İnsan; belki de hatırladıklarından ibaretti. Gözleri buğulandı, sessizce sandalyede oturup çocukların dağılmasını bekledi. Zaten hayat, onun için hep bir bekleyişten ibaretti.

Bu blogdaki popüler yayınlar

SİLİK ÇİZGİ

   Kımıltısız bir susuşun ardına sığınmıştı yine. İnsan, insanın karanlığıdır, dedi, geceyi parlatan ay'a bakarak. Aslında insan, insanı, en çok anlaması gereken yerde, çaresiz bırakıyordu. Bir kötülük etmeden de bazen birine zarar verilebiliyordu.       Varlıkla yokluğun arasındaki o muğlak çizginin belirginleşmesi için vereceğimiz kararları dönüşümsüz bir surette demirlemeliydi. Gemiyi limana sağlam bağlayan çapa değildi sadece, sağlamlık; demirin neye tutunduğuna da bağlıydı. Bizler aslolanı gözden kaçırdığımızda esasen ipin ucunu da kaçırmış oluyorduk. Kaçırdığımız şey kaderimiz miydi hayallerimiz mi bunu gökyüzüne sormalıydık.Susmak gerektiği yerde susmalı, konuşmayı beyhude bir çabaya kurban etmemeliydik.
Devamı

MÜTEKABİL BİR SERZENİŞ

    Gökyüzü sisli puslu. Ay belli belirsiz. Işık inanca muhtaç. Baharın içinde şen olmak varken mevsimsiz erbainler yaşamamalı, diyorum. İnsaflı bir dokunuş bekliyorum ilkbahar rüzgârlarından. Esenliği yalnız kendi ruhumda demlendirmek vicdansızca bir istek olur, biliyorum. Ben zaten iğneyi değil kendime hep çuvaldızı batırıyorum. Büyüklü küçüklü hiçbir sevinci kendimde oturtamıyorum. En usta terzinin ellerinde bile biçim verilemeyen bir beden gibi taşıyorum kazançlarımı.       Kıdrelerin içinde uzun susuşlarımın susuzluğunu kesecek bakır bir kase arıyorum. Aradığım şey aradığım yerde değilse şayet; ben hangi biçimsiz kaderi ırgalıyorum.        Kabullerin ve redlerin ortasında askıda kalmış vaziyetteyim. Süddeden geçersem eğer ufkun ötesini görebileceğimi biliyorum.  Beni tam bu eşikte bekleten tüm sebeplerin sonuca dönüştüğü yerde, beni o muğlak zeminden atlatacak olanı hazırolda bekliyorum.
Devamı

HIŞIRTIYI ÇIKARAN KİM?

        Sağanak endişeler birikiyor yine omzumda. Kaygıyı teslimiyete, sabrı duaya dönüştüremiyorum her zaman. Önümdeki yüksek dağlar gözümde büyümezken ayağımın dibindeki o belli belirsiz tümseklere batıp kalacakmışım gibi geliyor. Halbuki biri diğerinden daha aşılmaz değil, bu hayatta hiçbir yol diğerinden daha ulaşılabilir değil.          Zihnim kelamsız düşüncelere yuva olurken, bir hışırtı sesi işitsem kıyamet kopuverecek sanıyorum. Aslında biliyorum ki; herkes, kendi kıyametini de mucizesini de içinde taşıyor. Kendime bir teselli bulmazdan önce ruhuma kalkan edebileceğim bir sukunet yaratmam gerektiğini anlıyorum.
Devamı