BİTİŞSİZ YOLCULUK
İnsanı yolun tükettiği yolculuklar birikmiş ömür harmanımda. Sağıma soluma bakınca kimseyi göremediğim ıssız caddelerde yürümüşüm. Geriye dönüp bakmaya cesaretim yolsa da bağlı olduğum ipleri koparmadan seyreltmişim. Bir koşmuş bir durmuşum. Sanki gri bit bulutun gölgesi kovalamış ruhumu. Kimseye çarpmadan ve kimseye yakalanmadan o biçimsiz mahzenime gömülmüşüm. Kader kederle örülmüşse seçimlerin döngünü değiştirmez, demiş, bir ses, arkamdan. 'Ben zaten bir çatlaktan tutunuyorum hayata' diye karşılık vermişim, yankısını kaçırmadan o belirsiz kimliğe. Ses sese, yanıt soruya eşlik etmiş. Sonrası bir bulutun ardında kalmış, toza dumana karışmış kimse de neticeyi bilememiş.