ZamanÇizgisininNeresindesin?
Ben, hep, gecenin insanı tamamladığını düşünürüm. Çünkü gündüz daima karanlıkla bütünlenir. Birbirlerine bağlanmasalar boynu bükük kalacak iki kardeş gibidirler. Herkesin ve her şeyin bir eşleniği var mıdır, bilinmez lakin; herhangi iki şeyi birbirine iliştiren her ne ise aradaki bağı ve uyumu inşa eden temel taş o'dur, bilirim. Bütün bu karmaşık döngü içerisinde; binbir vesileyle yaşamın da ölüme daima omuz atıp insanı sonsuz sona yaklaştırdığını biliriz. Yazgısını kendine kurban eden binlercesine inat, kaderinin oyuncağı olmamış binlercesi vardır. Hayata kafa atmakla kafa tutmak arasında bir yerde korkusuzca duranlar, ölümü kendilerine uzak görmezler. Çünkü yaşamı kendine zehir etmeden de ölümü cepte taşımak mümkündür. Bütün mümkünlerin ötesinde zihnini ve kalbini dolduran şeylerden azade olamayan insan, kainatın ortasında ekvator çizgisi gibi durur. Durduğu yer ...