KAVŞAKTA BIRAKTIĞIMIZ GELECEK
Uykusuz gecelerimin sabahında, gözümü açtığımda gördüğüm her suret sana dönüşüyor, dedi kadın. Çünkü; ben senin gördüğün değil göründüğün çehrenim, dedi adam. Muhtemeldir ki her ikisi de yanılıyordu. Hep bir yolculuk sonrasına dönüşen hikâyeleri kristalize olmuyordu. Fısıltıları duyulmuyordu duvarsız boşluklarda. Hayatın anlamını çoğu zaman bulduğum yerde kaybediyorum, dedi kadın. Sen benim kaybettiklerim arasındaki en nadide şeysin, dedi adam. Varış, buluş ve kaybedişin birbirine yol verdiği noktada ayrıldılar birbirlerinden. Bundan sonrasına şahitlik edende olmadı.